Wired Magazine heeft Ongelijk over Monero, Dit is Waarom

Zowel op het gebied van privacy als op het gebied van cryptocurrency heerst vaak verkeerde informatie. We hebben een artikel waarin vijftien veelvoorkomende onjuiste of achterhaalde veronderstellingen over Monero worden uiteengezet , maar we willen even de tijd nemen om een bepaald artikel te behandelen dat vaak wordt geciteerd en verspreid door Monero-sceptici.

Op 27 maart 2018 publiceerde de Wired-publicatie een artikel , dat was geschreven als reactie op een ander vers-van-de-pers-artikel, gepubliceerd door verschillende academici met de titel: “Een Empirische Analyse van Traceerbaarheid in de Monero Blockchain”.

Hoewel het artikel mede geschreven is door personen met een duidelijk belangenconflict (lees: ze zijn adviseurs van en hebben een belang in Zcash), werd het artikel redelijk goed ontvangen door de Monero-gemeenschap als bevestiging van informatie die de gemeenschap al wist en beschreven in hun eigen Monero Research Lab-papieren (MRL-0001 en MRL-0004), waarvan de vroegste vier jaar eerder werd gepubliceerd. Er waren echter ook verschillende frustraties, voornamelijk de belangenverstrengeling, het feit dat de problemen al bekend waren, besproken en – in sommige gevallen – verholpen, en de grove verkeerde karakterisering van de privacygaranties van Monero destijds. De gemeenschap gaf commentaar op de voordruk van het werk, en veel van hun aanbevelingen haalden het uiteindelijke artikel.

Maar wat werd er precies verkeerd gekarakteriseerd? Het feit dat Monero de gebreken die in de krant werden besproken al meer dan een jaar niet meer had gehad. Transacties van vóór 2017 waren inderdaad kwetsbaar voor een vorm van privacylekken, maar op het moment van publicatie had Monero de meeste zorgen weggenomen. Om eerlijk te zijn tegenover de auteurs, bespreken ze de remedies van Monero tot op zekere hoogte, maar niet genoeg om het effect dat het destijds had op de cryptovaluta-mediacyclus te beïnvloeden. Vandaar het Wired-artikel.

Hoewel we het betreffende Wired-artikel als een historisch artikel kunnen bekijken, en hoe waar of onwaar het destijds was, het feit dat het vandaag nog steeds wordt gedeeld als reden waarom de privacygaranties van Monero zwak zijn, nodigt het een analyse uit over hoe het stuk standhoudt in het heden. We nemen deze uitnodiging graag aan.

Een snelle lezing van het artikel toont verschillende sensationele regels, zoals "[De bevindingen] zouden niemand die vandaag stiekem Monero probeert uit te geven, ongerust moeten maken" en de hele toon van het artikel waarin het onderzoek als 'nieuw' wordt gepostuleerd, grotendeels gebaseerd op de publicatie. Het academische artikel bevat aanbevelingen, zoals het waarschuwen van Monero-gebruikers voor het mogelijke compromis van hun anonimiteit, ondanks het feit dat deze discussies niet alleen al sinds 2014 plaatsvinden, maar dat de strijdkreet van de gemeenschap was dat mensen Monero niet zouden kopen en dat het erg experimenteel zou zijn.

Maar hoe zit het met de kritiek zelf? De realiteit is dat veel problemen met Monero als privacymunt niet langer waar zijn voor Monero, of gedeelde zorgen met privacymunten als een categorie van op blockchain gebaseerde cryptocurrencies. Laten we beginnen deze aan te pakken.

Een van de meest geciteerde punten van kritiek op Monero is dat, vanwege de duurzaamheid en onveranderlijkheid van de blockchain, als een toekomstige technologie de privacy zou schenden, alle eerdere transacties van Monero bloot zouden worden gelegd. Met andere woorden, uw privacy heeft een tikkende klok.

We kunnen dit niet genoeg benadrukken. Letterlijk elke privacymunt die on-chain-methoden gebruikt voor verduistering en privacy heeft deze fout, en toch wordt het vaak tegen Monero gebruikt (ironisch genoeg vaak door concurrerende privacymunten met hetzelfde probleem), en wordt het ook in dit artikel gebruikt. Het antwoord op deze kritiek kan voor sommigen verrassend zijn, maar Monero is mogelijk minder kwetsbaar dan andere privacymunten vanwege het feit dat het een veelzijdige benadering van privacy heeft.

Monero verbergt uitvoer (afzenders), bedragen en ontvangers via drie verschillende technologieën, respectievelijk ringhandtekeningen, RingCT- en stealth-adressen. Hiervan zijn ringsignaturen de zwakste en het meest vatbaar voor zowel moderne heuristieken als theoretische, toekomstige, privacyschendende technologieën. Dit is al jaren bekend bij de Monero-gemeenschap en er wordt actief onderzoek gedaan om het ringsignatuurschema volledig te verbeteren of te vervangen.

Maar zelfs als de ringsignatuur volledig verbroken zou zijn, zou alleen de ware output worden onthuld. NIET de afzender (zoals bij een individu), maar de output. Een output koppelen aan een identiteit is niet onmogelijk, maar het zou meer metadata en middelen vergen. In combinatie met het feit dat RingCT en het stealth-adres NIET zouden worden onthuld, wordt de impact nog verder verminderd.

Het moet opgemerkt worden dat het Wired-artikel de bovenstaande informatie lichtjes bespreekt in het gedeelte waarin ze contact opnamen met Riccardo 'fluffypony' Spagni voor commentaar, maar de tijd die eraan wordt besteed is kort en lijkt bijna met de hand te worden weggewuifd deze cruciale informatie. Het gebrek aan begrip is vooral duidelijk wanneer u deze dingen probeert te bespreken met mensen die het artikel willens en wetens delen in de moderne tijd.

Een andere kritiek die veel moeilijker te adresseren is, is hoe de buitenwereld Monero ziet, en hoe dat verband houdt met hoe de gemeenschap rond Monero naar de munt kijkt. Voor een voorbeeld hiervan hoeven lezers niet verder te kijken dan de titel van het artikel zelf: "De favoriete valuta van het dark web is minder onvindbaar dan het lijkt".

Iedereen die een aanzienlijke hoeveelheid tijd in de Monero-gemeenschap doorbrengt, kan getuigen van het feit dat de Monero-gemeenschap zich tot het uiterste inspant om te laten zien hoe moeilijk het is om echte privacy te bereiken, zelfs ten koste van marketing- of adoptie-inspanningen. Als de gemeenschap voldoende bronnen biedt om de munt en zijn tekortkomingen nauwkeurig te bespreken, wordt de onwetendheid op een gegeven moment de schuld van de gebruiker die gelooft dat de munt alles is wat ze nodig hebben om 100% privé te zijn.

Op dit punt zou het duidelijk moeten zijn dat de Monero-gemeenschap zowel haar privacy als haar eerlijkheid over de zwakke punten daarin en de daaropvolgende verbeteringen serieus neemt. Artikelen, zoals die in kwestie, missen deze essentie van innovatie in Monero volledig. Het vergelijkt Monero met de drommen andere cryptocurrencies die grandioze claims maken, met alleen maar oog voor winst en om te jagen op ongeschoolde investeerders-wannabes.

De realiteit kan niet anders zijn. Monero is zich terdege bewust van hun zwakheden, probeert door te gaan met bouwen om ze te verbeteren, losse gewrichten aan te halen en het zeer reële, maar zeer moeilijke doel te bereiken om de wereld een eigen, vervangbare cryptocurrency te geven die door iedereen kan worden gebruikt, en doe het allemaal op een manier die eerlijk, gedecentraliseerd en door de gemeenschap gestuurd is. Misschien is het tijd om de sensatiezucht en het delen van artikelen opzij te zetten als een middel om zakken te sjouwen en concurrenten te promoten. Misschien is het tijd om een ander verhaal te vertellen.